13948/1988 ΕΦ ΑΘ ( 2709)

Περίληψη:

ΑΡΧΝ/1990 (107)

Συρροή αξιώσεων αποζημιώσεως από αδικοπραξία ή αθέτηση ενδοσυμβατικής ευθύνης.  Υπάρχει  όταν  η  υπαίτια  συμπεριφορά  που γεννά υποχρέωση προς αποζημίωση και  χωρίς τη συμβατική σχέση  θα  αποτελούσε αδικοπραξία.  Αγωγή  λόγω  αποκρύψεως  ελαττωμάτων   στην   επισκευή αυτοκινήτου   απορρίφθηκε  ως  προς  το  αίτημα  αποζημιώσεως λόγω απάτης του εναγομένου.

Απόφαση:

EΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ 13948/1988

Πρόεδρος : Παν.Κασίμης

Εισηγητής: Γεωρ. Παπαχατζάκης, Εφέτης

Δικηγόροι: Μιχ. Λύγγος,

Βασιλική Τσόνογλου

Εάν στο ίδιο πρόσωπο υπάρχουν περισσότερες αξιώσεις κατά τον ίδιου ή διαφόρων προσώπων  κατ`αρχήν  καθεμιά  απ`αυτές  υπάρχει  και  ενεργεί ανεξάρτητα  από  τις  λοιπές  η  δε  άσκηση ή και ικανοποίηση της μιας απ`αυτές δεν έχει καμιά επιρροή επί της υπάρξεως των άλλων.  Επομένως, κατ`αρχήν, όλες οι συνυπάρχοντες αξιώσεις ασκούνται και ικανοποιούνται αθροιστικά  (σωρευτικά).  Υπάρχουν  όμως περιπτώσεις κατά τις οποίες η άσκηση  ή  η  ικανοποίηση  της  μιας  από  τις  περισσότερες  αξιώσεις αποκλείει   την  άσκηση  των  λοιπών,  οπότε  πρόκειται  περί  συρροής αξιώσεων. Επ`αυτής (συρροής αξιώσεων): εάν  οι  περισσότερες  αξιώσεις τείνουν  όλες  στον ίδιο σκοπό (όπως στην ίδια παροχή), ανεξάρτητα από το εάν στρέφονται όλες  κατά  του  ίδιου  προσώπου  ή  κατά  διαφόρων, μπορούν  όλες ν`ασκηθούν παράλληλα χωρίς η άσκηση της μιας ν`αποκλείει την άσκηση της άλλης, αλλά η ικανοποίηση της  μιας  απ`αυτής  αναφέρει την  απόσβεση  των λοιπών, εκτός εάν οι λοιπές συνίστανται σε κάτι επί πλέον, οπότε κατά το περιπλέον τούτο, αυτές διασώζονται. Τέτοια συρροή αξιώσεων υπάρχει  και  όταν  π.χ.  βλάπτεται  το  παρακατατεθέν  ή  το αποτελούν  αντικείμενο  της  συμβάσεως  έργου  πράγμα  από αμέλεια του θεματοφύλακα ή  του  εργολάβου,  υπό  την  προϋπόθεση  ότι  η  υπαίτια συμπεριφορά   τους   και   χωρίς   τη   συμβατική  σχέση  θ`αποτελούσε αδικοπραξία, δηλ. φθορά και αμέλεια ξένου κινητού πράγματος (βλ.  Α.Π. 967  173  ΝΟΒ.22.505,  Α.Π.660/71  ΝΟΒ.20.215, Α.Π.226/ΒΙΕ ΕΝ. 48.994, Α.Π.33/68 Ν.Δ.24.503 Μπαλή Γεν.Αρχ. 8η εκδ. παρ. 139 αρ. 1  σελ.  371, 372,  Τ  Γεν. Αρχ. (1962) παρ. 65, σελ. 366, 367 και σελ. 59 σημ. 128, Γαζής  στην  Ερμ.Α.Κ.Εισαγ.άρθ.335-348  αρ.  75,76),  οπότε   η   προς αποζημίωση  αξίωση  του  στηρίζεται  τόσο  στη  σύμβαση  όσο  και στην αδικοπραξία. Συνεπώς η αγωγή καθόσον  επιδιώκει  αποζημίωση  λόγω  της επικαλούμενης  απάτης  που  ο  εναγόμενος  και  ήδη  εκκαλών, είναι μη νόμιμη, αφού δεν  θα  μπορούσε  να  διαπραχθεί  χωρίς  τη  μεταξύ  των διαδίκων συμβατική σχέση, δοθέντος ότι, κατά τ`αναφερόμενα στην αγωγή, οι  ψευδείς  διαβεβαιώσεις  που δόθηκαν και η απόκρυψη των ελαττωμάτων περί την επισκευή έγιναν στα πλαίσια της  σύμβασης  έργου,  χωρίς  την οποία  δεν  θα  μπορούσαν  να  λάβουν χώραν, αφού ο εναγόμενος και ήδη εκκαλών δεν θα είχε στα χέρια του, δυνάμει  της  συμβάσεως  αυτής,  το αυτοκίνητο  και  δεν  θα  μπορούσε,  φυσικά,  να  δώσει  τις  πιο πάνω υποσχέσεις κ.λ.π. σχετικά με την επισκευή του. Η  εκκαλουμένη  δέχτηκε ότι  η αγωγή ήταν νόμιμη και ως προς την απ`α` βάση της, ενώ έπρεπε να την είχε απορρίψει ως μη νόμιμη κατά τα εκτεθέντα. Επομένως έσφαλε και πρέπει στα πλαίσια της αυτεπάγγελτης ενέργειας του Δικαστηρίου  τούτου ως  προς  το  νόμω  βάσιμο  της  αγωγής, κατά το άρθ. 522 Κ.Πολ.Δ., να εξαφανισθεί κατά τούτο η εκκαλουμένη, αφού ο εκκαλών (εναγόμενος) ζητά την απόρριψη της έστω και για άλλους λόγους, που  ανάγονται  και  στην ουσία  της.  (Α.Π.  1544/80  ΝΟΒ  29.878,  Α.Π.925/80 ΝΟΒ 29.303, Ε.Α. 6868/80 ΝΟΒ 29.557) και ν`απορριφθεί η αγωγή κατά την περί απάτης βάση της ως μη νόμιμη. Κατά τα λοιπά, δηλ.  με  εξαίρεση  την  περί  απάτης βάσης  της,  η αγωγή είναι νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθ. 211 παρ. 1, 681, 682 παρ. 1, 689 παρ. 1, 547, 914, 932, 330, 297,  298 Α.Κ.,  από  τις  οποίες η πέμπτη εφαρμόζεται εδώ αναλόγως, δυνάμει του άρθ. 689 παρ. 2 του ίδιου Κώδικα και παραδεκτά  σωρεύονται  αθροιστικά στο  ίδιο δικόγραφο οι πιο πάνω αγωγές περί αναστροφής της αμοιβής του συμφωνηθέντος έργου και αποζημιώσεως λόγω αδικοπραξίας, σύμφωνα και με το άρθρ. 218 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ., ενόψη και του ότι δεν  αντιφάσκουν  κατά την  ουσία  τους  μεταξύ  τους (στοιχ. α` της παραγράφου αυτής) (πρβλ. Ε.Π.  Πειρ.  784/79  Ελλ.  Δ/νη  21.149,   Ε.Α.   10.570/84ΝΟΒ.33.832, Ε.Α.11.158/88  αδημοσ.)  και του ότι με τη δεύτερη από τις σωρευόμενες αγωγές (από αδικοπραξία) ο ενάγων ζητά αποζημίωση για της,  συνιστώσες τη  ζημία του, δαπάνες στις οποίες υποβλήθηκε περαιτέρω από το σπάσιμο της μηχανής που επήλθε συνεπεία της ελαττωματικής επισκευής.